Zdrowie, medycyna

tutaj - strona - portal - kliknij - portal - tu - portal - kliknij - to - strona
Sinica 18 marca 2014, Doktor No comments Sinica (cyanosis) jest to sine zabarwienie powłok (skóry, śluzówek) spowodowane nadmiarem hemoglobiny zredukowanej we krwi żylnej. Sinica występuje wtedy, gdy krew zawiera powyżej 6,5% hemoglobiny zredukowanej. Przyczyną sinicy jest zaleganie krwi w tkankach, wskutek czego zmniejsza się ilość oksyhemoglobiny, a gromadzi się duża ilość dwutlenku węgla. Z sinicą wiąże się kwasica, czyli wzrost wartości kwaśnych we krwi (dwutlenku węgla, kwasu mlekowego). Następstwem kwasicy jest wzrost napięcia nerwu współczulnego oraz pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego, a zwłaszcza ośrodków wegeta- tywnych. Wyrazem tego jest wzrost ciśnienia krwi, uczęstokrot- nienie i pogłębienie oddechów oraz uczucie duszności. Obrzęki (oedema). Obrzęki zastoinowe umiejscawiają się w najniżej położonych częściach ciała, tzn. u chorych chodzących – na nogach, u leżących zaś na plecach. W daleko posuniętej niewydolności serca prawego powstają przesięki do jam surowiczych – puchlina brzuszna, wodniak’opłucnej i inne. Mechanizm tych obrzęków polega głównie na zaburzeniu trofiki śródbłonków włośniczek, które stają się przepuszczalne dla białek osocza. Poza tym wzrasta ciśnienie osmotyczne i onkotyczne tkanek, co powoduje przesączanie się płynu z naczyń. Równo-cześnie powrót wody do naczyń jest utrudniony przez wzrost ciśnienia hydrodynamicznego w odcinku żylnym naczyń włosowatych. Dużą rolę w patogenezie obrzęków sercowych odgrywa czynnik nerkowy. Wskutek zastoju krwi w nerkach następuje upośledzenie wydzielania wody i soli mineralnych, co powoduje wzrost objętości płynu tkankowego i objętości krwi. Stwardnienie zastoinowe wątroby (induratio venostatica hepatis). Zastój krwi w tkankach powoduje po pewnym czasie zanik komórek miąższowych i wyrównawczy przerost tkanki łącznej. Narząd staje się twardy, zwykle zmniejszony, o nierównej powierzchni – nazywamy to stwardnieniem. Stwardnienie zastoinowe wątroby daje na przekroju sekcyjnym obraz tzw. wątroby muszkatołowej (hepar moschatum), rozrasta się tkanka łączna śródzrazikowa i równocześnie na obwodzie zrazika dochodzi do zwyrodnienia tłuszczowego. SKĄPOMOCZ 15 marca 2014, Doktor No comments Skąpomocz może być spowodowany ograniczeniem spożycia płynów lub utratą wody wskutek biegunek, wymiotów, obfitego pocenia się. Skąpomocz jest bardzo charakterystycznym objawem niedomogi krążenia – niedotlenienia nerek lub przekrwienia zastoinowego. Jest to zrozumiałe, jeżeli przypomnimy sobie, że nasilenie filtracji jest w zasadniczym stopniu uzależnione od ciśnienia krwi i ilości krwi przepływającej przez nerki. W niewydolności krążenia ciśnienie krwi jest obniżone, dopływ krwi do nerek niedostateczny, dzięki czemu filtracja w kłębkach słaba. Poza tym odpływ krwi żylnej jest upośledzony, narastający zastój krwi w nerkach prowadzi do ich niedotlenienia. Przyczyną skąpomoczu może być schorzenie miąższu nerkowego. Skąpomocz występuje w nerczycach, w pierwszym okresie zapalenia nerek, w końcowych okresach marskości nerek i innych. Uszkodzony nefron traci swoje właściwości wydzielnicze. Bezmocz występuje często jako następstwo zatruć solami rtęci, barbituranami, niekiedy w pierwszym okresie zapalenia kłębków. Jest to wyraz ciężkiego uszkodzenia miąższu nerek, zwłaszcza kłębków. Przyczyną bezmoczu może być zaczopowanie kanalików, np. hemoglobiną (po przetoczeniu krwi niezgodnej grupy), mioglobiną (po zmiażdżeniach mięśni) lub wykrystalizowanymi sulfonamidami. Niekiedy bezmocz występuje na drodze odruchowej. Po uwięznięciu np. kamienia w moczowodzie jednej nerki dochodzi w drugiej nerce do tak silnego skurczu naczyń, że wydzielanie moczu ustaje.